1. |
Preludio: Orixe
02:40
|
|||
|
Eu son a Guerrilleira,
a Guerrilleira das batallas perdidas.
A Canción de Guerra
esta que che traio,
non é máis que un berro
algo así como desesperado.
Campo de batalla
cuberto de espiñas,
todas as promesas
que quedaron feitas utopía.
Hoxe só coa nosa voz non basta…
|
||||
2. |
Coa Música a Outro Lado
02:06
|
|||
|
Dá saltos o meu corazón,
e embriágame a ilusión,
por facer o meu camiño,
seguir a miña intuición.
Mais, coma sempre, no mundo
contrapuntos ten que haber
e algunha mala lingua
para darme algún revés,
e algún que outro golpe
para verme desistir…
Mais eu non me rendo,
só estou cansada.
Que se fas, se non fas,
que se deixas de facer,
que se sabes para onde vas
sen saber de onde vés…
Canta, non cantes,
faise todo tan pesado!
Vou pasar de todo o mundo
vou coa música a outro lado.
Dá saltos o meu corazón,
e embriágame a ilusión,
por facer o meu camiño,
seguir a miña intuición
mais sei ben que esta vida
campo de rosas non é
miro ben por onde piso
a ver se quedo sen pés
ou se molesto por ser como son…
Non teño medo,
só estou cansada.
Que se fas, se non fas,
que se deixas de facer,
que se sabes para onde vas
sen saber de onde vés…
Canta, non cantes,
faise todo tan pesado!
Vou pasar de todo o mundo
vou coa música a outro lado.
Tudo isto esiste
tudo isto é triste
tudo isto é Fado.
|
||||
3. |
Vai Embora!
02:42
|
|||
|
Ai, o sabor doce das tuas mentiras,
das palavras com que me enganavas.
Eu sou assim, acreditei em tudo.
E agora? ...não é verdade nada!
E se a vida nos quer voltar a juntar
eu quero é não me chateiem a cabeça.
Se estás à espera que eu vá de ti atrás
eu vou ficar aqui tranquila e quieta.
Ai, ai, ai, meu bem,
vivi noutra realidade, paralela.
Fui tão estúpida, tão cega,
o meu tempo perdi com promessas.
Ai! Mais se tu um dia mudares de ideias
e quiseres voltar…
Também, se calhar, eu…
também, se calhar, eu…
também, se calhar, eu… farta
mando-te logo à...
Vai embora, vai!
E não voltes mais.
Vai embora, vai!
Para outro lugar.
E se a vida nos quer voltar a juntar (...)
Vai embora, vai! (...)
Também, se calhar, eu… (...)
Também, se calhar, eu… vou
para nunca mais voltar.
|
||||
4. |
Falan de Ti
02:33
|
|||
|
A miña sombra sentada alá non sei onde
entre os murmurios sen saber que dicir,
coa mirada cravada no horizonte
mentres escoito como me falan de ti,
mentres escoito como me falan de ti,
mentres sobrevivo a que falen de ti.
Xa non queda nada do que antes era,
agora aquí todo mudou.
Vou buscando escusas na miña cabeza
para ver se fuxo desta confusión.
E na rúa a choiva vai mollando a pedra,
Todos os recunchos hoxe falan de ti.
A golpe de martelo a memoria teima
en preguntar continuamente por ti,
en preguntarme unha e outra vez por ti,
e non deixar de preguntar por ti…
Xa non queda nada do que antes era.
Casandra nunca adiviñou
que toda esta calma traería tormenta,
que a miña loucura apenas comezou.
Mentres ando perdida pola cidade
buscando alguén para que me fale de ti
bebo da loucura e hoxe non deixa de chover
e busco alguén que me fale de ti
e sigo buscando alguén que me fale de ti…
Todos os recunchos falan de ti
e a choiva hoxe tamén,
tamén
fala de ti.
|
||||
5. |
Bendita Paciencia
02:45
|
|||
|
Dime, dime onde estás,
por que teimas en fuxir?
Dime, dime onde vas,
pois tiñas que estar aquí
non funciono igual sen ti.
Intento disimular
na sombra da túa ausencia
mais noto que algo me falta
e sei que rapidamente
todo o mundo se decata.
Dime, dime onde estás,
non xogues así comigo.
Ti sempre co teu vaivén.
Isto así non pode ser,
non merezo este castigo.
Debo de recoñecer
que o noso non é perfecto,
que moito non encaixamos
mais que só xuntas logramos
lidar con este universo.
Que faría eu sen ti,
aínda que pouco nos vemos…
Poñer todo do revés,
sorrir unha vez ao mes,
prender lume ao mundo enteiro.
A ti, bendita paciencia,
eu dedico esta canción
con todo o meu corazón
agardando a que veñas.
|
||||
6. |
Canción Legüera
03:35
|
|||
|
Cando non quede aire para respirar
e falemos de imposibles,
cando xa non quede nada para dar
e saibas o que perdiches,
lembra todo o que tivemos nas mans,
todo aquilo que ardeu no silencio,
cando xa non quede nada para queimar,
cando todo sexa inferno.
Xunta a túa man canda min,
non falemos de imposibles,
porque o que está por vivir
ninguén por nós o decide.
Cando xa non queden forzas para berrar
e afoguemos nos silencios,
cando os ríos leven a cor do metal
e non haxa privilexios.
Lembra todo o que tivemos ao redor,
todo aquilo que vendemos ao demo.
Cando xa non quede nada para loitar…
Defendamos o que temos!
Xunta a túa man canda min,
non falemos de imposibles,
porque o que está por vivir
ninguén por nós o decide.
Ninguén pregunta por nós,
só para aquilo que convén.
Que non nos dean a razón
só para intentar quedar ben.
Nunca miraron por nós,
negociaron co futuro.
Érguete para dicir NON,
podemos cambiar o rumbo.
|
||||
7. |
Non Entendiches Nada
03:00
|
|||
|
Se agora arde a casa
e eu ardo con ela,
a ti que máis che dá
pois prendiches a candea.
Se agora arde casa
con todos os momentos,
o lume das mentiras
traerá o esquecemento…
Non entendiches nada, meu ben,
non entendiches nada,
e arrasaches con todo ao teu paso.
Non comprendiches nada, meu ben,
non comprendiches nada,
partiches dun golpe o reloxo
e o tempo parou.
Temos todo o tempo do mundo
Insistiches tanto…
que eu confiei.
Se agora ardo por dentro
arrastrando tristuras
o orgullo que me queda
sacará de novo as uñas
para saltar murallas
e derrubar atrancos
e afrontar o que veña
sen medo ao fracaso.
Non entendiches nada, meu ben,
non entendiches nada,
e arrasaches con todo ao teu paso
Non aprendiches nada, meu ben,
non aprendiches nada,
partiches dun golpe o reloxo
e o tempo parou,
e o tempo parou…
Temos todo o tempo do mundo
Insistiches tanto…
Repetiches tanto, tanto, tanto, tanto…
Insistías tanto…
que eu confiei.
|
||||
8. |
Mariluz
02:42
|
|||
|
Crin perder o horizonte,
crin perder as palabras
durante tanto tempo
sen a túa mirada.
Entre a escuridade,
rodeada de trampas,
ata aquí camiñei
para ver a túa luz… Mariluz,
ilumíname a alma.
Prende a luz,
prende a luz,
prende a luz,
dáme luz,
Mariluz.
|
||||
9. |
Se Me Deixaras
03:09
|
|||
|
Non sei como dicilo dun xeito elegante,
non sei como dicir que quero máis,
non sei dicir que non me conformo
ai, non sei… Se me deixaras!
Non sei xogar ao mesmo xogo
non sei, ai!, pois ti levas vantaxe,
ai!, non sei, síntome de mans atadas
porque… ai!, se me deixaras!
Ai!, non sei, sinto que algo me inquieta
ai! non sei… Se me deixaras!
Debo confesar que me invade a inquietude
ai! cando te achegas.
Debo dicir que treme algo en min,
ai!, cando te achegas.
Porque tes un aquel que namora,
que me deixa tola,
que me confunde.
Porque vés con ese teu algo especial
empúrrasme a cantar… Se me deixaras!
Porque vés con ese teu algo especial
perderíame en ti se me deixaras!
Ai, ai, ai! Ábreme a porta,
aínda que sexa só por un día!
Ai, ai, ai! Déixame entrar, por favor!
Perderíame en ti se me deixaras!
Ai, ai, ai! Déixame entrar, por favor!
Perderíame en ti se me deixaras!
|
||||
10. |
Co Noso Sorriso
04:42
|
|||
|
Sen falar,
ben sabemos que a distancia
é algo que non deixa de medrar.
Sen pensar en que todo o que facemos inflúe
para ben ou para mal.
Quen pode acougar
entre tanto mal?
Ás veces custa respirar.
Non podo vivir tendo que aprender
a non confiar en ninguén.
Súmate ao meu cantar,
ven bailar hoxe comigo
e dime que non hai
máis pedras neste camiño
que puxeron para tropezar
que puxeron para tropezarmos nós.
Sen noción do ben e do mal
é doado xogar a mancar.
Sen perdón non ten sentido esta vida,
pero antes telo que buscar.
Quen pode sorrir
coa conciencia de andar xogando con alguén?
Non podo vivir tendo que aprender
a non confiar en ninguén.
Súmate ao meu cantar,
ven bailar hoxe comigo
e dime que non hai
máis pedras neste camiño
que puxeron para tropezar
que puxeron para tropezarmos nós.
Dime que non foi real,
só un mal soño vivido
e que só con cantar
afastamos o inimigo
para así voltar a camiñar
sen atrancos para tropezar,
sen atrancos para tropezarmos nós…
Que nos deixen
bailar en paz,
ao noso compás,
co noso sorriso.
|
||||
11. |
||||
|
De toda a vida chámanme louca
só polo meu cantar.
De toda a vida chámenme louca
por andar a soñar.
Se agora intento achegarme a ti,
rápido das tres pasos para atrás.
E eu cantando esta cumbia para as penas che quitar.
Se agora vés achegarte a min,
poida que dea tres pasos atrás,
que todo isto só é unha escusa para sacarte a bailar.
Teño ganas de voar
para matar a saudade.
Ninguén me pode parar,
camiño á liberdade.
Non deixarei de soñar,
tampouco penso amargarme.
Ninguén me pode parar,
camiño á liberdade.
|
||||
12. |
A Luz Prendida
05:03
|
|||
|
Cantos días teñen que pasar
para matar esta saudade?
Canto peso teño que cargar
para sentir a liberdade?
Cada noite lanzo un berro
para que sintas o cansazo
das noites que desespero
intentando entender algo,
intentando esquecer.
Agora non contes comigo,
que xa bastante andei a rastro,
que xa nin o corazón sinto
que xa non sei como arranxalo…
Voltar a comezar.
Se cadra queda esperanza
gardada nalgún caixón
ou naquelas palabras mudas
da túa covardía.
Se cadra queda algo
máis alá das mentiras
non tiven máis para che dar
así que ti nada me pidas.
Que se queres vir, ven,
se non queres, non veñas,
que eu deixo prendida a luz
por se regresas.
Eu non agardo por ti
sigo facendo camiño
non teño tempo que perder
e de ninguén preciso.
Se cadra queda esperanza
gardada nalgún caixón…
Se cadra queda algo
máis alá das mentiras…
|
||||
13. |
Quen a Ferro Mata
04:01
|
|||
|
Quen che dixo a ti
que a vida non che garda unha sorpresa?
Quen che dixo a ti
que non podes rematar doutra maneira?
Coida ben cada paso que deas,
mira ben de non pisar cabezas…
Quen a ferro mata
a ferro morre!
A pesar de ti
seguirá xirando de igual xeito a Terra,
pois nin eu nin ti
somos tan imprescindibles como pensas.
Xa é hora de espertar da cegueira,
sementas vento e tempestades colleitas.
Quen a ferro mata
a ferro morre!
Ninguén está por riba de min
e eu non estou por riba de ninguén.
Ninguén é máis ca min
e eu non son máis ca ninguén.
Quen a ferro mata
a ferro morre!
|
||||
14. |
O Que Arde por Dentro
02:56
|
|||
|
Perdín a razón, perdín a cabeza,
tardei en decatarme de que este xogo queima.
Debo recoñecer, non ten remedio,
a ver que fago agora co que arde por dentro!
Pechei as portas, pechei as xanelas,
loitei por evitar que todo o lume se estenda.
Pensei en ti, contei ata dez,
saltei o lume para o teu nome esquecer.
Mira para min e escoita o lamento
que esconde o meu cantar de todo o que arde por dentro.
Arrastrarei o corazón á fogueira
para poder matar todo aquilo que me queima.
Ai, ai de min! Quen podería dicir
que estaría penando por aquilo que non foi?
Deixa que pase a noite e que o lume se apague
Deixa que garde todo este berro baixo chave
Collerei as cinzas, chegou o momento
de desterrar de min todo o que arde por dentro
E escribir o final
de aquilo que non virá.
|
||||
15. |
Luz ao Lonxe
04:35
|
|||
|
Se miras máis alá de ti
podes ver que hai horizonte,
que todo vai máis alá de nós,
que hai luz ao lonxe.
Sentada aquí,
non me teño en pé
e aínda noto os vampiros chupándome o sangue.
Voltarei a andar,
algo inventarei,
pois en teimosía non hai quen poida comigo.
Seguirei aquí, a pesar de ti, a pesar de todo.
Seguirei aquí, teimarei aquí, loitarei aquí…
Se miras máis alá de ti
podes ver que hai horizonte,
que todo vai máis alá de nós,
que hai luz ao lonxe.
Que ninguén se compadece de nós, non,
nin fai falla.
A túa forza pola boca marchou
e xa non tes nada,
nada para dar, nada para loitar nesta batalla…
Hoxe só coa nosa voz non basta.
Seguirei aquí, teimarei aquí, loitarei aquí…
Faise duro andar
co que hai que ver,
Hoxe a xente só se move polo interese.
Rachemos con todo,
reinventemos isto,
eu quero loitar por ter un futuro distinto.
Seguiremos aquí, a pesar de vós, arrasastes todo.
Seguiremos aquí, loitaremos aquí, a pesar de ti.
Se miras máis alá de ti
podes ver que hai horizonte,
que todo vai máis alá de nós,
que hai luz ao lonxe.
Que ninguén se compadece de nós, non,
nin queremos.
Que esta loita aínda non rematou
e resistiremos.
Porque ten que ser, porque é de lei, o futuro é noso
e hoxe só coa nosa voz non basta.
Seguiremos aquí, teimaremos aquí, a pesar de ti…
|
||||
MJ_perez Galicia, Spain
MJ Pérez é unha cantautora galega que bebe de diferentes estilos, co predominio do rock-pop nos seus primeiros álbums e cun
xiro cara sons máis latinos e música de raíz no seu último disco. Suma case 200 concertos por toda Galicia e parte de Portugal.
O seu traballo discográfico esta formado por 4 álbums, varios singles e diferentes colaboracións.
... more
If you like A Luz Prendida, you may also like:
Seawheel
by David Lonton-Baxter
”Seawheel Acoustic” delivers captivating melodies and heartfelt lyrics in songs that are equal parts soothing and enchanting.
go to album
Sorry I'm So Sensitive
by Bea Stewart
The second EP from Northern Irish singer-songwriter Bea Stewart runs from gentle folk to pillowy pop ballads, all perfectly executed.
go to album
The Room
by Fabiano do Nascimento & Sam Gendel
featured on Bandcamp Radio Jan 9, 2024
go to album
Stirring Americana set to acoustic arrangements and topped by the legendary Alice Gerrard’s lovely, world-wise voice.
go to album
Michelle Stodart’s folk music captures hope in melancholy, addressing the transformational aspects of the most challenging times.
go to album
Veneer (20th Anniversary Deluxe Edition)
by José González
featured on Bandcamp Radio Aug 29, 2023
go to album
Introspective, homespun folk tunes from John Donne that feel informed by the sugary bleakness of '80s and '90s indie pop.
go to album
